25-8 en 26-8

Dag 15, 25-8
Vandaag vroeg opgestaan om op onze tocht naar Maligne Lake nog wat wild te kunnen spotten. Ja, we doen erg ons best om de big five van Canada compleet te krijgen. Gisteravond spotte Sanne nog een elk op de camping maar we willen ook nog heel graag een moose ( eland) zien.. De weg naar Maligne Lake is 38 km lang en rustig beginnen we rond 8.30 onze tocht.
We turen en turen, eerst Sanne voorin; dan Margriet ; eerst Luuk en Anneloes voorop; dan Margriet en Erik. Ja, we verdelen het eerlijk. Fototoestellen en walky talky op scherp en iedereen speurt er lustig op los! Prachtig is het hier, vooral het Medecin Lake. Op onverklaarbare wijze stroomt het steeds leeg in onderaardse gangenstelsels, ergens anders komt het water weer boven in een rivier. Prachtig landschap! We stappen uit en blijven een poos kijken en foto’s nemen. Daarna weer rustig in de wildstand door naar Maligne Lake. Daar aangekomen moeten we de conclusie trekken dat we geen wild gezien hebben op deze tocht. Niet getreurd. Bij het Lake kunnen we twee kleine trails lopen. De eerste trail is prachtig langs het meer en daarna door de bossen. Nu zullen jullie je afvragen hoe komen ze aan al die info over de trails: nou, we hebben gpsluuk mee! Elke avond worden de tochten op de gps bekeken, de beste tocht voor ons uitgezocht! Een maal aan het lopen worden wij gemotiveerd door luuk met opmerkingen als: “we hebben nu een driekwart gehad” “als we dit paadje uitlopen moeten we het meer zien” Heel handig! Het parkeerterrein staan helemaal vol met auto’s en rv’s maar zoals gewoonlijk loopt er niemand op de trail. Het is een prachtige trail maar helaas geen Moose te zien. Gelukkig ook geen Grizzlybeer. Ze zijn in dit gebied gespot maar wij voelen ons heel veilig met de berenspray aan Eriks riem. We besluiten ook de tweede trail te lopen naar mooselake. Je zou zeggen : daar zitten ze en dat is ook zo. Na een tochtje bergopwaarts komen we bij het mooselake. In het midden is een eiland een een grote vrouwtjesmoose loopt door het water naar het eilandje in het midden. Wat een prachtig gezicht! We besluiten heel rustig nog iets dichter bij de lopen en de moose trekt zich er niets van aan. We kunnen prachtige foto’s maken en blijven dit geweldige dier een tijd observeren. Daarna terug naar de camper. We zijn erg tevreden want onze canadese Big Five hebben we nu gezien: de orca, de beer , de moose , de zeearend en de grijze walvis. Joepie!
Na deze twee trails is het al ruim lunchtijd geweest. We hebben een prachtig plekje gezien naast de rivier dus hier rijden we heen. Iris spot direct een grote bergmarmot die heerlijk in het zonnetje zit. Er is verder niemand en we maken lekker soep , koken een eitje en smeren nog wat boterhammen en lopen richting de prachtig gelegen picknicktafels. Binnen de kortste keren staan Iris, Sanne en Anneloes gillend op de picknicktafel. Er is een ware attack door een kolonie chipmunks die, zodra ze mensen zien, op ons af komen rennen, zelfs over je voeten lopen en nog net niet op schoot komen zitten. ja, we zitten in een waar chipmunktheater! We blijven een tijdje hier zitten en het circus wordt compleet als Erik z’n bakje soep omgooit en de chipmunks zowat door de soep rollen van vreugde! Binnen no time is de soep weg!
Daarna boodschappen doen voor 4 dagen want we komen niet veel winkels meer tegen en daarna naar de camping. We staan op Whistlers campingterrein bij het plaatsje Jasper. Op deze camping schijnen de elks elke avond over de camping te lopen. Ook worden we erg gewaarschuwd voor deze dieren omdat het Rutseizoen is (bronsttijd) De mannetjes kunnen erg agressief zijn en ons wordt aangeraden om afstand te bewaren en bearspray mee te nemen voor de zekerheid op de wandelingen. Omdat we de kudde heel graag over de camping willen zien lopen gaan we na het eten aan de trail over de camping beginnen. De camping is immens groot en weids ,de trail wel 5 km lang,en na een tijdje lopen besluiten Sanne, Iris en Erik terug te keren. Anneloes,Luuk en Margriet lopen nog even door. En ja hoor, zowat op het pad zien we wel 6 vrouwtjes elks staan. Help, waar is erik nu met de bearspray? We zien allerlei medekampeerders rustig met hun toilettasjes en hondjes door de vrouwtjes heen lopen. Na de nodige foto’s willen we ook het mannetje nog op de foto hebben. In de bosjes staan inmiddels meer kamperders waarvan sommigen wel erg dicht bij het mannetje komen. Ineens hard hoefgetrappel, gillende en rennende kampeerders en ja hoor, een aanvallende mannetjes Elk.
Vlak daarna komt de ranger met een grote tak met slierten plastic de kudde verjagen van de campsite. Het mannetje is het er niet mee eens en geeft nog een paar keer een hoog gillend geluid en verdwijnt dan met de vrouwtjes.
De rust keert weer en wij gaan lekker terug naar onze huisjes op wielen.

Dag 16 26-8

Het begin van de Ice Field Parkway. Dit is een 230 km lange weg dwars door de Rocky Mountains door de NP’s Jasper & Banff. Beroemd om zijn mooie uitzichten, gletsjers, rivieren en watervallen. We beginnen om 9.15 met rijden. Al gauw begint het te regenen en is er laaghangende bewolking. We besluiten de eerst geplande trail naar een waterval over te slaan. De 2e nemen we wel: Sunwapta falls. Het is inmiddels droog en de watervallen zijn indrukwekkend: het water wordt door een kloof geperst en je hebt meerdere uitzichtspunten. We lopen ook nog door naar de lower falls: een leuk tochtje. Daarna verder naar het Icefield Centre: dit ligt precies tussen Jasper en Banff in en hier is de beroemde Atabascagletscher heel goed te zien (en nog 4 anderen). Het zicht is hier redelijk goed. Hier kun je ook oprijden met een snowcoach (een bus met grote sneeuwwielen). Dit doen we niet maar hebben er wel goed zicht op. Na de lunch op het parkeerterrein, rijden we door naar de Parker Ridge Trail. In het boekje staat dat het een korte trail is, maar dat blijkt toch anders uit te pakken; al gelijk moeten we behoorlijk stijgen. Met haarspeldbochten tegen de berg op. Poeh , poeh… best heftig! Er lijkt geen einde aan te komen. Margriet komt als laatste en heeft wat peptalk nodig om door te zetten (denk aan Radmilo!). Gelukkig wordt ons doorzettingsvermogen beloond en boven aangekomen wacht ons een schitterende hooggebergte wereld met uitzicht op de Saskatchewan gletsjers: geweldig!! Eén van de hoogtepunten van deze vakantie. Iris en Sanne gaan daarna terug (ze hebben het wel gehad). Margriet en Anneloes gaan verder naar een ander uitzichtspunt (ja ja, de dames hebben nu ook de smaak te pakken) en Erik en Luuk nemen nog een bergtop: ze zijn al snel uit zicht verdwenen. Later blijkt dat ze overvallen werden door een regenbui en samen, bovenop een berg onder één regencape hebben zitten schuilen! :) Iedereen is onder de indruk van het landschap . Uiteindelijk komen ook Erik en Luuk terug bij de camper en rijden we verder naar de camping. Het is inmiddels al tegen 6. De camping is weer self-service (geld in zakje doen en zelf plaats uitkiezen). Prachtige plaatsen, geen voorzieningen. We gaan gelijk aan de stook met het kampvuur. Helaas stapte Sanne verkeerd van een boomstronk en verzwikt haar enkel. Op advies van Luuk wordt Sanne gelijk in de rivier gezet met haar voeten om het koud te houden. Het zwelt niet al te erg op, maar is wel erg pijnlijk en ze kan er niet op lopen. Pech!! Ook hier wordt weer gewaarschuwd tegen beren. Op iedere picknicktafel ligt een waarschuwing. We horen dat er ook al een campsite en een heel gebied gesloten is vanwege de aanwezigheid van Grizzly’s met jongen.
Helaas begint het erg te regenen zodat we het vuur moeten verlaten en we eten in de hut van Luuk en Anneloes. Daarna een spelletje en ieder naar zijn eigen camper om te luisteren naar het getik van de regen.