20-08 en 21-08

Dag 10, 20-8

Na een makkelijke, vrij korte rit komen we bij de ingang van Wells Gray. We gaan gelijk naar het infocenter en krijgen de nodige informatie: plattegrond, trails om te lopen. We boeken hier ook gelijk de 3 uur durende paardrijtocht, die alle dames op 21-8 gaan doen! Spannend!!
Er zijn 2 campgrounds in Wells, waar ook RV’s kunnen staan. De ene ligt 35 km het park in en de andere zo’n 65 km. We besluiten gelijk door te rijden naar de laatste. De eerste 35 km een verharde weg, daarna wordt de weg onverhard. De campground blijkt prachtig gelegen, maar het is er wel fris: hoog gelegen onder veel hoge bomen. We spotten er gelijk een elk (groot hert) vlak voor onze camper, rustig grazend. Een woest stromende rivier stroomt naast onze camper (dat wordt plassen vannacht!). Wat is het hier ongerept!
We gaan de Baileys Chute trail lopen van 2 uur. We lopen langs een wilde rivier en komen bij een punt waar een brede, lage waterval naar beneden klettert Hier zoeken zalmen hun weg naar boven en moeten tegen deze waterval op zien te komen. Zalmen gaan namelijk altijd terug naar de plaats waar ze zijn geboren om daar te paren. Ze moeten dus tegen de stroom in zwemmen: je houdt dit bijna niet voor mogelijk, want de rivier kolkt en bruist erop los. Aangekomen bij de waterval moeten ze omhoog springen om er tegenop te komen. We zitten er een tijdje met de fototoestellen in de aanslag en warempel: na een tijdje zien we de eerste zalm springen. Geweldig mooi gezicht. Er volgen er uiteindelijk nog een stuk of wat, zelfs een keer 2 tegelijk (Luuk had een lucky shot en heeft ze beiden op de foto!). De trail is verder prachtig, we doen ook nog een fotoshoot bij de rivier. We komen weinig mensen tegen: wat een verschil met Nederland! In het infocentre hebben we gehoord dat de kans om hier beren tegen te komen op dit moment niet zo groot is (normaal wel) want afgelopen maand is hier een hittegolf geweest waardoor de beren en de moose (elanden) naar de hoge bergen zijn getrokken. Maar de kans blijft altijd bestaan, dus we houden hoop. Helaas mogen we vanwege de grote droogte van afgelopen 2 maanden geen fikkie stoken. Dit is wel een teleurstelling want overal is een vuurplaats en wij houden ervan! Dan maar de bbq aansteken: dit mag wel. Chefkok Luuk maakt heerlijke vispakketjes. Het koelt echter snel af en de koukleumen onder ons zitten al onder de deken. Na nog een kleine avondwandeling kruipen we in de camper om spelletjes te doen. Het gaat een koude nacht worden: extra dekens!

Dag 11 , 21-8

Even dachten we vanochtend dat we op wintersport waren. Wat een kou! Nee, we wilden ons warme bedje niet verlaten , gauw de bovenraampjes dichtdraaien, warm water op het vuur om toch nog een beetje warmte te krijgen. Daarna één heerlijk bakje koffie. Ja, eén! De oploskoffie is nu nl. op. Geen winkels in de buurt. Anneloes en Margriet hebben de foute koffie gekocht en helaas geen koffiefilters aanwezig. We drinken met kleine slokjes om er toch zoveel mogelijk van te genieten. Margriet duikt nog eens goed in de kast en ……ja hoor….een paar koffiefilters gevonden waarschijnlijk door de vorige camperbewoners achter gelaten. Joepie!! Wat kunnen we toch blij worden en vooral de mannen. Ze scheuren over de weg want, voordat we de Helmckenswaterval gaan bezoeken zetten we onze camper even heerlijk in de zon om vervolgens erg te genieten van ons bakkie pleur!!! Het is nu prachtig weer± stralende zon en een blauwe lucht. De prachtige waterval bekeken en op de foto gezet en vervolgens alvast een plaats gereserveerd op de campground midden in het park. Daarna doorgereden naar de ranch voor de paardrijtocht.
Nadat de dames allemaal een bevallig helmpje op hadden gekregen werden de paarden toegewezen. Iris zat op Go Cheese , Anneloes op Geronimo ,Sanne op Choker en Margriet op Ringo. Samen met nog 3 andere deelnemers uit Engeland en Duitsland stapten we in een mooie rij door het prachtige landschap. Ook nu was de kans op beren niet heel groot maar onze begeleidster Kim ( uit Zwiterserland) was eergisteren nog een beer tegengekomen! Gelukkig reageren beren en paarden niet op elkaar. Kim vertelde dat in de lente, als de beren uit hun winterslaap komen de paarden en de beren harmonieus samen in de wei staan. Geronimo van Anneloes was een grote (lelijke) witte hengst en een bijter. Dus Anneloes moest voldoende afstand houden in de rij. Toch kon zij niet voorkomen dat hij het af en toe op een draf zette en het volgende paard in de billen beet: Eerst Choker en daarna Go Cheese. Sanne is een ervaren ruiter, dus die had haar paard zo weer onder controle, maar Iris schrok zich een hoedje (ze heeft het toch al niet zo op grote dieren). Haar paard was tot dan toe erg braaf geweest, maar werd toen wat opstandiger. We reden eerst een uur door het woud op zeer stenige sporen, soms zeer steil, tot we aankwamen bij een rustplaats voor de paarden. Hier gingen we van het paard af en hadden we een uur de tijd om een geweldig mooie waterval te bezoeken. Dit bleek nog een soort hikingtour te zijn: stevig klimmen en dalen. Het was zeer de moeite waard. Daarna werden de paarden weer bestegen. Terug een andere weg. Eerst over een rim, naast een zeer steile en diepe kloof: ver beneden ons zagen we de rivier. Een indrukwekkend gezicht, maar wel hopende dat de paarden niet zouden struikelen naast die afgrond!! Het paard van Margriet wilde iedereen inhalen, maar de valse hengst van Anneloes hoefde maar één blik achterom te geven of het paard van Margriet sloot weer keurig aan in de rij. Om een uurtje of 5 waren we weer terug. De mannen kwamen er ook weer aan: zij hadden een trail gelopen naar een prachtige waterval en waren ook nog naar een uitzichtspunt geweest en zo het vulkanische gedeelte van Wells Gray gespot.
Terug bij de camping kwam de ranger langs met de verheugende mededeling dat er kampvuur gemaakt mocht worden. Jippie!! Het werd een heldere nacht, dus we maakten een mooi vuur en het was heerlijk warm!